Marleen Schoevers (47): ”Gelukkig is de gezondheidszorg in Nederland zo goed”

In 1999, op 26-jarige leeftijd, kreeg ik van de longarts in het ziekenhuis de diagnose tuberculose (TBC). Op dat moment dacht ik: “dat is toch geen ziekte meer van nu? Daar gingen mensen vroeger dood aan!”

Ik bleek erg besmettelijk te zijn en er moest een ring-onderzoek gedaan worden met hulp van de GGD. Ik was in de bloei van mijn leven, werkte met veel verschillende mensen en ging veel op stap. Het had veel impact op mij en mijn omgeving. Veel besmettingen, waar ik me lang enorm schuldig over heb gevoeld. Meerdere keren werd mij op het hart gedrukt dat ik hier niets aan kon doen, maar toch!

Mijn bacterie werd op kweek gezet en kreeg een unieke streepjescode, die werd vergeleken met andere besmettingen. Nog 3 mensen hadden deze unieke code, alle 3 ver bij mij vandaan. Bizar hoe een vluchtig voorbijgaan dit effect kon hebben.

Ik moest een maand in quarantaine. Gelukkig mocht ik mijn ouders, vriend en beste vriendin blijven zien. Ik zag ze dagelijks. Ik heb mijn ouders van vriend besmet, verschrikkelijk…

Na 9 maanden antibiotica was ik genezen, echter wel met blijvende schade aan longen en luchtwegen. Gelukkig woon ik in Nederland en is de gezondheidszorg hier zo goed dat niemand hier dood hoeft te gaan aan TBC. Daar heb ik vaak aan gedacht en denk ik nog regelmatig aan.