Nellie Minten van Beek: “Ik kende mijn moeder niet meer”

Ik was twee jaar oud toen ik in het sanatorium in Bakel werd opgenomen. Ik heb daar wel voor drie jaar gelegen. Mijn moeder lag met TBC in Koudewater, net als mijn twee oudere zussen. Het was voor mijn vader een hele zware tijd, want wij hadden een boerenbedrijf. Gelukkig hadden mijn twee oudere broers geen TBC, maar zij waren uiteraard nog te klein om op de boerderij te werken.

Wij hadden geen auto, dus mijn vader kwam met zijn fiets of brommertje bij mij op bezoek. O wee als de verpleging dan geen strik in mijn haren had gedaan! Hij kon maar een enkele keer bij mijn moeder op bezoek, want dat was te ver weg.

In mijn herinnering lag ik op een grote zaal met heel veel kinderen. Ik was bijna vijf jaar toen ik thuis kwam, al die tijd had ik mijn moeder niet meer gezien. Ik kende haar niet meer, dat was voor haar erg verdrietig. Ik moest erg wennen aan alles, ik wou alleen mijn vader zien. Het waren verdrietige tijden.