P. Peters:
“Broer van mijn moeder overleed aan TBC”

“Mijn moeder had twee broers en een zus. In de jaren 30 werd een broer ziek. Hij woonde in Gendt en moest hoesten tijdens zijn werk als timmerman. Hij hoestte bloed. Hij ging in de ziektewet en heeft ongeveer vijf maanden in Zevenaar in het sanatorium gelegen. Daarna kwam hij thuis alleen op een slaapkamer te liggen. Hij moest proberen zwaarder te worden, hij was lang en mager. Maar in de zomer, in juli, toen hij een half jaar thuis was, kreeg hij een hoestbui, waaraan hij overleed. Hij was 27 jaar jong.
Een broer van mijzelf was dienstplichtig soldaat in 1956 en was bevriend met een kok die ook open TBC had. Mijn broer voelde zich niet goed, hij had geen eetlust en was wat bleek. Hij bleek ook TBC te hebben. Hij lag eerst in Assen later in Amersfoort. Daar heeft hij in verschillende fases bijna een jaar gelegen. Hij kreeg een medicijn uit Zweden. Dit had tot gevolg dat de zieke plaats op de long versteende. Hij werd ontslagen uit het sanatorium, voelde zich goed en ging weer aan het werk, als bouwvakker. Tot zijn 65ste verjaardag.”