Philomena Menhart:
“Omdat het oorlog was, kreeg hij weinig bezoek”

“Vanaf de leeftijd van zes jaar moest ik voor doorlichting. Op de lagere school kreeg ik krasjes. Later begreep ik waarom: de broer van mijn moeder lag van januari 1940 tot januari 1943 in Sanatorium Sonnevanck. Eenzaam en ziek. Hij overleed op 16-jarige leeftijd. Omdat het oorlog was kreeg hij zeer weinig bezoek. Zijn brieven aan ouders en broers en zussen heb ik gebundeld en lees ik met een brok in de keel. In die jaren overleed zijn vader en broer en lagen een jonger broertje en zus te ‘kuren’. Zoals hij schreef op 15-jarige leeftijd met een (geloofs)vertrouwen dat het goed zou komen is voor mij onbegrijpelijk. Een klein citaat uit een van de brieven: “Door Gods goedheid heb ik Uw pakje mogen ontvangen. Alles is nog hetzelfde. Ik ben twee ons gegroeid en de temperatuur is ‘s avonds 38.2. Ik heb het hier goed. Uw liefhebbende broertje Francinus. (Romeinen 11 vers 33)” Hij stierf benauwd en eenzaam in januari 1943 op 16-jarige leeftijd.”